در شهد راحتند فقیران بوریا

آسوده اند در شکرستان بوریا

بر قسمت فتاده کس ازپشت پا زند

نی می خلد به ناخنش از خوان بوریا

برگیر و دار اهل جهان خنده می کند

رند برهنه پای بیابان بوریا

بر خاک خفتگان به حقارت نظر مکن

آید صدای تیغ ز عریان بوریا

وقت فتادگی مشو از دوستان جدا

این است نقش مسلک یاران بوریا

افتادگی ست سرمهٔ آواز سرکشان

در بند ناله نیست نیستان بوریا

درگنج خلوتی که بلندست دست فقر

پیچیده ایم پای به دامان بوریا

بیدل به سرکشان جهان چشم عبرت است

سرتا به پای زخم نمایان بوریا